σκληρίτης

ο, Ν

ζωολ. α) χιτινοποιημένη περιοχή τού καλυπτήριου συστήματος ή εξωσκελετού τών αρθροπόδων, διαχωρισμένη από τις γειτονικές της περιοχές με μαλακές ζώνες οι οποίες επιτρέπουν τις κινήσεις

β) καθένα από τα σκελετικά στοιχεία τών σπόγγων, τών κνιδοζώων ή εχινοδέρμων, αλλ. άκανθα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sclerite (< σκληρός + κατάλ. -ίτης)].